Total Recall, geheugen in of buiten het brein?
Nog geen twee decennia geleden meldde Jill Price, een jonge vrouw, zich bij James McGaugh - hoogleraar aan de University of California, Irvine (Center for the Neurobiology of Learning and Memory) - met de vraag om hulp en zette daarmee het onderzoek naar een buitengewoon verschijnsel in gang, dat van het hoog-superieure autobiografische geheugen (Highly Superior Autobiographical Memory, HSAM).
Door de publicaties die hierover volgden werden meer mensen gevonden die over deze capaciteit beschikken, maar hun aantal blijft klein (tientallen). Overigens blijkt het onmiddellijk beschikbaar hebben van de complete autobiografie geen genoegen te zijn. Niet alleen wordt het als gekmakend ervaren dat alles wat wordt gezien of gehoord het volledig herbeleven van iets dat in het verleden is gebeurd veroorzaakt, ook is het emotioneel belastend om vreugdevolle en trieste episoden uit het eigen leven steeds opnieuw door te maken.
Het onderzoek is nog lang niet ten einde, allerlei vragen rijzen. Hoe het werkt, waarom slechts enkelen hier over beschikken, enz..
Hier wijs ik erop dat het tot in de kleinste details onmiddellijk beschikbaar hebben van de complete autobiografie vraagt om een enorme opslagcapaciteit voor data en een toegangsapparaat dat ook flink wat bits gebruikt. Simon Berkovich - hoogleraar aan de The George Washington University (Department of Computer Science, School of Engineering & Applied Science) - berekende dat dit voor de stoffelijke hersenen onmogelijk is. Waardoor de veronderstelling dat vanuit de hersenen communicatie plaatsvindt met geheugen daarbuiten door mensen met HSAM - bij wie de poort gemakkelijker opent dan bij alle anderen of constant openstaat - (nog meer) hardheid krijgt.
Meer hierover op (doorklikken naar het longread artikel in The Guardian):
https://www.theguardian.com/science/2017/feb/08/total-recall-the-people-who-never-forget